سیدنورالدین حسینی، دانشیار دانشگاه آزاد اسلامی و متخصص مهندسی نفت در گفتوگو با خبرنگار تسنیم در اهواز با ذکر مثالی محلی اظهار کرد: در فرهنگ ما ضربالمثلی هست که میگوید؛ پوستین را ول کردم، پوستین مرا ول نمیکند. داستان از آنجا میآید که مردی در سیلاب چیزی شبیه پوستین دید و برای به دست آوردنش به آب زد، اما آنچه گرفت پوستین نبود، بلکه خرسی گرفتار در سیلاب بود که به او چسبید و رهایش نکرد. این مثل زمانی به کار میرود که فردی به امید سود وارد کار شده و اما در آن گرفتار میشود.
وی در رابطه با وضعیت صنعت نفت و مردم و جوامع جنوب ایران با بیان اینکه این حکایت بهخوبی شرایط مهاجرت و حضور و سکونت مردم و پدیداری صنعت نفت را در یکصد سال گذشته نشان میدهد، عنوان کرد: مردم به امید بهرهمندی از ثروت و فرصتها و اشتغال صنعتی در یکصد سال گذشته در حوزه جنوب ایران از جمله امیدیه، آغاجاری و ماهشهر حضور یافته یا سکنی گزیدنداما در نهایت خودشان گرفتار مشکلاتی شدند که این صنعت برایشان با کمترین ره آورد به ارمغان آورد.
این عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی در ادامه با اشاره به شرایط استان افزود: بزرگترین بیعدالتی در خوزستان، بیعدالتی آموزشی است. اگرچه مسائل اقتصادی و زیستمحیطی فراواناند، اما ریشه بسیاری از مشکلات به ضعف آموزش بازمیگردد. وقتی آموزش در سطح پایین نگه داشته شود، اشتغال نیز به بحران تبدیل خواهد شد.
وی با اشاره به ظرفیتهای صنعتی استان تصریح کرد: در خوزستان دهها پتروشیمی و صنایع بزرگ نفت و گاز و حفاری با تاسیسات عظیم و پیچیده صنعتی شان فعال هستند، اما بخش عمده نیروهای متخصص از استانهای دیگر جذب میشوند، پرسش جدی مردم عدم جذب نیروهای بومی است و پاسخ روشن آن این است که با پایین بودن سطح آموزشی، توان رقابت فارغالتحصیلان بومی به مراتب کمتر از غیربومیان است.
این استاد در خصوص فرهنگ خانوادهمحور ایرانی، با بیان اینکه والدین همه سختیها را تحمل میکنند تا برای آینده فرزندانشان سرمایهگذاری کنند خاطرنشان کرد: وقتی آموزش در سطح پایین باقی بماند نتیجه آن این است که آرزوی بسیاری از جوانان تنها دستیابی به مشاغل کممهارت میشود در حالی که همان فرصتها نیز به نیروهای غیربومی واگذار میشود.
حسینی با اشاره به پیامدهای اجتماعی این وضعیت ابراز داشت: این شرایط به اعتراضهای اجتماعی در استان دامن زده است. مردم میپرسند چرا با وجود ثروت و صنعت فراوان همچنان محرومیت و بیکاری وجود دارد. راهحل این چرخه معیوب سرمایهگذاری جدی در آموزش است بهگونهای که صنعت به دنبال نیروی آموزشدیده بومی باشد نه اینکه جوانان بومی تنها به مشاغل کممهارت بسنده کنند.
وی گفت: اگر دولت برای کودکان و نوجوانان شهرهای محروم استان برنامهریزی مدونی داشته باشد، هم بیسوادی کاهش مییابد و هم خانوادهها امید به آینده پیدا میکنند. کودکی که امروز کفش ندارد یا درمان مناسب نمیشود، اگر آموزش ببیند فردا میتواند پزشک یا متخصصی باشد که صنعت به سراغ او خواهد آمد.
کیفیت آموزش و دانش علمی و تعهد حرفه ای معلمان در خوزستان مهمترین چالش توسعه است!
این استاد دانشگاه با اشاره به مشکلات آموزشی در مناطق محروم خوزستان اظهار داشت: دانشآموزی که با مشکلات روحی و روانی ناشی از فقر وارد مدرسه میشود در همان ابتدا با معلمی مواجه است که خود نیز در محرومیت زندگی میکند. معلمی که تمرکز ندارد، با مشکلات معیشتی دستوپنجه نرم میکند و توان کافی برای آموزش ندارد. در چنین شرایطی، آموزشدهنده و آموزشگیرنده هر دو در بحراناند و خانواده نیز درگیر مشکلات اقتصادی است. این دانشآموز چگونه میتواند فردا در رقابت علمی موفق شود و به جایگاه مهندسی شیمی یا مشاغل تخصصی در پتروشیمی برسد؟
وی در خصوص تجربه زیسته خود در مناطق مختلف استان بیان کرد: من سالها در شهرستان امیدیه و مناطق مختلف آن از جمله علی آباد، شهرک یاسر و مطهری ودر بندر ماهشهر نیز در مناطقی چون شهرک طالقانی و شهرک مدنی و فاز های ماهشهر زندگی کردهام و این موضوعات و مسائل را با تمام وجود درک کرده ام و برای آن غبطه خورده و بارها به مقامات و مسئولین مربوطه پیشنهادات رسمی و غیررسمی در جهت حل این معضلات داشته ام. این مناطق در قلب صنایع نفتی قرار دارند اما خانوادههایشان شبها با گرسنگی و محرومیت سر میکنند چگونه می توانند با جوانان مستعد کلانشهرهایی چون تهران، مشهد، اصفهان و تبریز با همه امکانات آموزشی و رفاهی رقابت کنند!
وی افزود: تصور اینکه در مرکز مناطق نفتخیز ایران که ثروت آن جهانی است، چنین محرومیتی وجود داشته باشد حتی در فیلم های تخیلی جنگ جهانی دوم نیز متصور نیست و این نشاندهنده عمق بیعدالتی آموزشی و اجتماعی است. این محرومیتها زمینهساز بزهکاری و مشکلات اجتماعی بسیاری شده و بازهم میشود؛ در حالی که اگر آموزش و پرورش جدی گرفته میشد، بسیاری از این آسیبها یا ازبین رفته بود یا تاکنون کاهش مییافت.
این استاد دانشگاه ضمن تشریح نقش صنعت در قبال آموزش عنوان کرد: صنایع استان خوزستان مدیون مردم این مناطقاند و باید در مسئله آموزش بهطور ریشهای ورود کنند؛ باید برای معلمان نیز شرایطی فراهم شود که انگیزه حضور در این مناطق داشته باشند.
حسینی با بیان اینکه آموزش باید جذابیت و رقابت ایجاد کند تصریح کرد: باید شرایطی فراهم شود که بهترین معلمان و اساتید سراسر کشور حاضر شوند در خوزستان تدریس کنند. آموزشدهنده باید قوی و بینیاز باشد، نه اینکه خود گرفتار مشکلات معیشتی باشد. تنها در این صورت است که میتواند ذهن و فرهنگ دانشآموزان جنوب خوزستان را پرورش دهد.
وی در پایان خاطرنشان کرد: آموزش و فرهنگ، کلید حل بحرانهای خوزستان است. استانی که مرکز صنایع و بخش بزرگی از اقتصاد کشور را تأمین میکند، نباید در رتبههای آخر توسعه آموزشی قرار گیرد. اگر این روند ادامه یابد، منشأ مشکلات امنیتی و نارضایتی خواهد شد. خوزستان باید پیش از تهران و در صدر استانهای کشور قرار گیرد، نه اینکه سالهای متوالی در انتهای جدول بماند.
